χαμένες αγάπες

μουσική: χριστόφορος κροκίδης                    στίχοι: βασίλης γιαννόπουλος

 

1. χαμένες αγάπες (με τον χριστόφορο κροκίδη)

δυο σταγόνες στο τζάμι
η ψυχή μου ποτάμι
έναν ξέμπαρκο στίχο
σημαδεύω στον τοίχο, δε μπορώ
 
η αγάπη στερεύει
ένα ψέμα γυρεύει
μακρυά μου δε μένει
και μαζί μου πεθαίνει, δεν μπορώ
 
ονειρεύομαι τάχα
ένα βλέμμα μονάχα
να σκεπάσω ένα σώμα
που κρυώνει ακόμα, δεν μπορώ
 
τώρα πια έχεις φύγει
τώρα μείναμε λίγοι
ο αιώνας αλλάζει
κι όμως ίδιος μου μοιάζει, δεν μπορώ
 
σαν αέρας γυρίζεις
μια ζωή χαραμίζεις
περπατάς στα χαμένα
δεν πιστεύεις κανένα, δε μιλάς
 
στο βυθό της αβύσσου
κατεβαίνω μαζί σου
με τραβάς απ' το χέρι
και κανένας δεν ξέρει που με πας
 
σε κερδίσαν οι φήμες
σου καήκαν οι μνήμες
έχεις χρόνια σωπάσει
μ' έχεις πλέον ξεχάσει, δε μιλάς
 
δεν πιστεύεις κανέναν
δε φοβάσαι κανέναν
μες στο ψέμα σου πέφτεις
με κοιτάζεις και πέφτεις και γελάς
 
χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες
χαμένες αγάπες παλιές
χαμένες αγάπες στιγμές απουσίας
χαμένες για πάντα στιγμές
 
θέλω να σε ξαναδώ
είν' αλλιώτικα εδώ
αναψέ μου μια φωτιά στον ουρανό
θέλω να σε ξαναδώ
 

2. ο.κ.

εκείνος τυλιγμένος σ' ένα μαύρο μπουφάν
πουλάει την αγάπη του όπου βρει δωρεάν
στου άδικου βουλιάζει τη νιρβάνα κάθε μέρα και λέει
"ο.κ."
 
εκείνη ονειρεύεται καυτούς προβολείς
το σώμα της αδέσποτο πεδίο βολής
τους ώμους της αδιάφορα στο ψέμα τους σηκώνει και λέει
"ο.κ."
 
εκείνος την καρφώνει μ' ένα βλέμμα σπαθί
ρισκάρει και στο πνεύμα της να μπει προσπαθεί
το ξέρει πως το τέλος αν θα χάσει το παιχνίδι δε λέει
 
μα κείνη μια πυθία με τα μάτια κλειστά
αιώνες δικασμένη να μαντεύει σωστά
την καύτρα του τσιγάρου της κοιτάζει κι από μέσα της λέει
"ο.κ."
"ο.κ."
"ο.κ."
 
εκείνος στον γκρεμό του απαθής εντελώς
απ' έξω καθώς πρέπει κι από μέσα τρελλός
τη στάχτη του τινάζει στο μεγάλο τασάκι και λέει
"ο.κ."
 
εκείνη μια μουτζούρα σε σκισμένο καμβά
τα βάζει με την τύχη που της πήγε στραβά
στη δύση του θριάμβου της αδειάζει το ποτήρι και λέει
"ο.κ."
"ο.κ."
 
εκείνος τώρα πάιζει με χαρτιά ανοιχτά
τον πόνο του γουστάρει να της πει φωναχτά
την βλέπει να σηκώνεται πως θα 'ρθει καταπάνω του λέει
 
μα κείνη που γεννήθηκε να παίζει κρυφτό
να γίνει το φεγγάρι του δεν ήταν γραφτό
αφήνωντας ερρείπια την πόρτα κλείνει πίσω και λέει
"ο.κ."
"ο.κ."
 

3. δεν έχω άλλη υπομονή

δεν έχω άλλη υπομονή
δεν έχω που να ταξιδέψω
μου περισσεύει μια ζωή
δεν έχω που να την ξοδέψω
χειμώνιασε και μ' άφησες απ' έξω
 
με χάδια πρόστυχα φτηνά
εγώ δεν πρόλαβα να παίξω
πάνω σου μόνο μια φορά
σα δάκρυ πρόλαβα να τρέξω
χειμώνιασε και μ' άφησες απ' έξω
 
αγάπες έρχονται και πάνε
παίζουν μαζί μας σαν παιδιά
αγάπες που μας ξεπερνάνε
κι ύστερα γίνονται πουλιά
κι ύστερα γίνονται πουλιά
 
έλα απόψε βάλε τα καλά σου
έλα απόψε ντύσου γιορτινά
έλα, έλα και πάρε με κοντά σου
έλα και μη με δώσεις πουθενά
 
δεν έχω άλλη υπομονή
δεν έχω δρόμο να διαλέξω
μέσα μου ουρλιάζει μια φωνή
χωρίς εσένα πως ν' αντέξω
χειμώνιασε και μ' άφησες απ' έξω
 
αγάπες έρχονται και πάνε
παίζουν μαζί μας σαν παιδιά
αγάπες που μας ξεπερνάνε
κι ύστερα γίνονται πουλιά
κι ύστερα γίνονται πουλιά
 
 

4. πες του να πάει

ποιος είναι αυτός που μπαίνει ανάμεσά μας
και με το ζόρι ν' αμαρτήσεις προσπαθεί
ποιος είναι αυτός που λέει παιδιά του τα παιδιά μας
και με το μέλλον τους ζητάει ν' ασχοληθεί
ποιος είναι αυτός που λέει παιδιά του τα παιδιά μας
πες του αγάπη μου να πάει να νανανά
 
εγώ για σένα λιώνω
αυτός να μας τραλλάνει προσπαθεί
εγώ για σένα λιώνω
πες του να φύγει και να πάει να νανανά
 
ποιος είναι αυτός που μπαίνει ανάμεσά μας
και σαν κατάσκοπος μας παρακολουθεί
ποιος είναι αυτός που λέει δικά του τα δικά μας
και στο κρεβάτι μας ζητάει να κοιμηθεί
ποιος είναι αυτός που λέει δικά του τα δικά μας
πες του αγάπη μου να πάει να νανανά
 

5. αλλάζεις

κουράστηκα να μένω καρφωμένος στα ίδια
το λάθος που γεννήθηκα πληρώνω ακριβά
μονάχα του καιρού τα καθώς πρέπει σκουπίδια
μου στέλνουν την αγάπη τους ξανά
 
ζητάω συμπαράσταση και πέφτω σ' εσένα
μα εσύ μα φακελώνεις σ' ένα μάυρο ντοσιέ
τελειώσαμε για σήμερα μου λες παγωμένα
αλλάζεις, αλλάζεις
 
αλλάζω τακτική να μη με πάρει από κάτω
δε γίνεται της λέω κάπου φταίω κι εγώ
εκείνη με κοιτάζει το βλέμμα της με σφάζει
και χάνεται σαν όνειρο τρελλό
 
γυμνός και ξεχασμένος τις πληγές μου μετράω
ξεφτίλα αναμέτρηση μου πήρες καιρό
για πάντα νικημένος
χαμένος για χαμένος
να μπω στη λογική σου δεν μπορώ
 
αλλάζεις, αλλάζεις
χάνεσαι, χάνεσαι
 
κουράστηκα να γίνεται το δράμα μου θέμα
βαρέθηκα στους φόβους μου να δίνω τροφή
στις φλέβες της αγάπης μου κυλάει το ψέμα
σαν δρόμος που δεν έχει επιστροφή
 
ζητάω ένα δάνειο ψυχής από σένα
μα εσύ με περιμένεις με τα μάτια κλειστά
τελειώσαμε για σήμερα μου λες παγωμένα
 
αλλάζεις, αλλάζεις
χάνεσαι, χάνεσαι
 

6. νιώθω μεγάλη μοναξιά (μαζί με τους: χριστόφορο κροκίδη, γιώργο πασχάλη)

νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
 
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος.
έχω χαθεί σαν το παιδί σ’ ένα τεράστιο λούνα παρκ
κι ακούω μόνο την καρδιά μου να χτυπάει.
χτυπάει μια, χτυπάει δυο και σταματάει.
 
πόσες φορές έχω χαθεί...
πόσες φορές έχω χαθεί...
πόσες φορές έχω χαθεί...
πόσες φορές έχω πεθάνει δε θυμάμαι
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος.
 
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
 
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
έχω χαθεί σαν το παιδί σ’ ένα τεράστιο λούνα παρκ
κι ακούω μόνο την καρδιά μου να χτυπάει.
χτυπάει μια, χτυπάει δυο και σταματάει.
 
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
οι έρωτές μου
οι ένοχές μου
κρατάνε μόνο μια στιγμή κι ύστερα φεύγουν
με αποφεύγουν.
 
και νιώθω πάλι μοναξιά μέσα στο πλήθος
μια μοναξιά μες στη δική σου την αγάπη.
κι ακούω μόνο την καρδιά μου να χτυπάει
χτυπάει μια, χτυπάει δυο και σταματάει.
 
πόσες φορές έχω πεθάνει δε θυμάμαι
πόσες αγάπες μου γυρίσανε την πλάτη.
έχω περάσει τα 16 και φοβάμαι
τη μοναξιά , τη μοναξιά , τη μοναξιά
τη μοναξιά μες στη δική σου την αγάπη
τη μοναξιά μες στη δική σου την αγάπη.
 
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος
είμαι ένα ψέμα σαν εσένα μες στο πληθος
κι εσύ περνάς
ξαναπερνάς
μα δε σου δίνω σημασία κι υποφέρεις
γιατί η αγάπη
γιατί η αγάπη έχει μια άλλη μοναξιά
που δεν την ξέρεις.
 
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος.
 
πόσες φορές έχω χαθεί...
πόσες φορές έχω χαθεί...
πόσες φορές έχω χαθεί...
πόσες φορές έχω πεθάνει δε θυμάμαι
νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος.
 
είμαι ένα λάθος που ματώνει μες στο πλήθος
έχω παγώσει εντελώς
δεν ξέρω αν είμαι ζωντανός
κι όμως ακούω μία φλέβα που χτυπάει.
χτυπάει μια, χτυπάει δυο και σταματάει.
 
πόσες φορές έχω πεθάνει δε θυμάμαι
πόσες αγάπες μου γυρίσανε την πλάτη.
έχω περάσει τα 16 και φοβάμαι
τη μοναξιά , τη μοναξιά , τη μοναξιά
τη μοναξιά μες στη δική σου την αγάπη
τη μοναξιά μες στη δική σου την αγάπη.

7. έχω ανάγκη

έχω ανάγκη μια σου λέξη
μια αλήθεια μες στις αυταπάτες
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει
από θανάσιμες αγάπες
 
έχω ανάγκη να βουλιάξω
μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα
απ' την αλήθεια να τρομάξω
και να φουντάρω σ' ένα ψέμα
 
έχω ανάγκη να σου δείξω
πως είμαι πλέον οπαδός σου
με την παλάμη μου ν' αγγίξω
τον πυρετό στο μέτωπό σου
 
έχω ανάγκη να σε νιώσω
σαν μια προσωπική μου νίκη
με πόσα βράδια να πληρώσω
τη μοναξιά που μου ανήκει
 
μια κρύα νύχτα του σεπτέμβρη
ένα σακατεμένο βράδυ
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι
δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι, στο σκοτάδι
 
μια κρύα νύχτα του σεπτέμβρη
που όσο θυμάμαι με πονάει
έχουν περάσει τόσα χρόνια
μα αυτή η αγάπη δεν περνάει, δεν περνάει
 
απόψε δε θα βγω στους δρόμους
στα όνειρά μου θα σε ψάξω
ότι δεν έφυγες ποτέ σου
έχω ανάγκη να φωνάξω
 
σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι
εγώ μαζί σου θα ξυπνάω
την πιο γλυκιά σου απουσία
έχω ανάγκη ν' αγαπάω
 
κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω
στην πλάτη του δικού σου ανέμου
σα να 'σουν όρκος θα σε πάρω
που δε θα πάταγα ποτέ μου
 

8. βρέξε θεέ μου

δρόμοι παράξενοι με φέραν εδώ πέρα
ξέφρενοι έρωτες με δώσανε φτηνά
τόσες αγάπες και δεν είδα άσπρη μέρα
τόσα ταξίδια της ψυχής στο πουθενά
 
όμως εσύ που δε σε χόρτασα ποτέ μου
είσαι μια πόλη που δεν έζησε κανείς
είν' η ανάσα σου το φύσημα του ανέμου
και το κορμί σου δυο σταγόνες της βροχής
 
βρέξε θεέ μου όσο μπορείς
οι αγάπες της νύχτας πεθαίνουν νωρίς
βρέξε θεέ μου όσο μπορείς
οι αγάπες πεθαίνουν νωρίς
 
δρόμοι παράξενοι με φέραν εδώ πέρα
ψεύτικα όνειρα μου πήρανε το νου
εχθροί και φίλοι μου σκορπίσαν στον αέρα
και κάποιοι άραξαν σε μιαν άκρη τ' ουρανού
 
όμως εσύ που δε σε γνώρισα ποτέ μου
είσαι μια λέξη που δεν άκουσε κανείς
κάτι σαν ήχος που μου λέει άνοιξέ μου
κάτι σαν χτύπημα στο τζάμι της βροχής
 

9. για σένα

το ξέρω είναι άτιμη η νύχτα
τη στήνει και σε βάζει στο σημάδι
τα φύλλα ανακάτωσε και ρίχτα
και πάρε μου το φόβο μ' ένα χάδι
 
το ξέρω είναι άτιμο το βράδυ
σε παίρνει και σε πάει στα χαμένα
σαν φώτα βυθισμένα στο σκοτάδι
εκείνα που ονειρεύομαι για σένα
 
για σένα, για σένα
για σένα, για σένα
 
την πέφτεις στα βαθιά σε χάνω πάλι
δε βλέπεις δεν ακούς δε μου μιλάς
με δυο φτερά που σου 'δωσε η ζάλη
ανοίγεις το παράθυρο και πας
 
ας πάει στα κομμάτια η αλήθεια
το ξέρω πως μπορείς χωρίς εμένα
μετράνε πιο πολύ απ' τη συνήθεια
ανοίγεις το παράθυρο και πας
 
για σένα, για σένα
για σένα, για σένα
 
για σένα που ξεχάστηκα εδώ
χαμένος στης σιωπής σου την ηχό
για σένα ονειρεύομαι εδώ
για σένα
 
για σένα που ξεχάστηκα εδώ
δεμένος στο δικό σου το βυθό
για σένα ονειρεύομαι εδώ
για σένα
 
για σένα, για σένα
για σένα, για σένα
 

10. ψέμα

μεθυσμένα στενά
χάδια φτηνά
σκόρπια φιλιά στον αέρα
 
μ' ένα κόμπο παντού
κι ένα βλέμμα τρελλού
ξημέρωσε η μέρα
 
κουρασμένη κι εσύ
ναυαγός σε νησί
σε μια στάση εμβρύου κοιμάσαι
 
σου θυμίζω πολλά
μα το ξέρω καλά
πως σε λίγο δε θα με θυμάσαι
 
ένα μαύρο πρωί
παίρνω μια αναπνοή
και δαγκώνω το πρώτο τσιγάρο
 
κάποια νύχτα τρελλή
μεθυσμένος πολύ
σου 'χα πει από δω θα σε πάρω
 
στο δικό σου βορρά
άλλη μία φορά
μες στο χιόνι βουλιάζω για σένα
 
μας στο λέω ξανά
σου φωνάζω ξανά
η αλήθεια σου μοιάζει με ψέμα
 
ψέμα, ψέμα
ψέμα, ψέμα
 
ένα μαύρο πρωί
πριν να φύγει η ζωή
του μυαλού μου τις πόρτες κλειδώνω
 
ξαφνικά μου γελάς
για το λάθος μιλάς
και στο τέλος εγώ το πληρώνω
 
πριν χαθείς εντελώς
σε κοιτώ σαν τρελλός
και νομίζω πως κάτι θ' αλλάξει
 
πεταλούδα εσύ
στο δικό μου νησί
που σε λίγο γι' αλλού θα πετάξει
 
ψέμα, ψέμα
ψέμα, ψέμα
 

11. πάψε

αφού για την αγάπη μου ποτέ δεν πυρπολήθηκες
αφού προτάσεις μάτια μου δε μου 'κανες ανήθικες
αφού με courier μου 'στειλες τα δώρα που σου χάρισα
αφού μ' ένα τρισάθλιο σε είδα και λαχτάρισα
πάψε, πάψε
 
αφού με τα τακούνια σου ξεπέρναγες το μπόι μου
αφού δε σε συμπάθησε κανένας απ' το σόι μου
αφού ποτέ δεν έγινα σκηνά του kama sutra σου
αφού κι οι φίλοι μου 'πανε δεν είμαι για τα μούτρα σου
πάψε, πάψε
 
τρελλή κι αμετανόητη
ξεδιάντροπη κι ανόητη
πανούργα εγωίστρια
και ψευτοφεμηνίστρια
 
τρελλή κι αμετανόητη
ξεδιάντροπη κι ανόητη
πανούργα εγωίστρια
και ψευτοφεμηνίστρια
πάψε, πάψε
 
αφού το άγιο σώμα σου για μένα είναι άβατο
αφού και τα σκουπίδια σου τα βγάζεις απ' το σάββατο
πάψε, πάψε
 
αφού για πάντα μ' έκοψες μη βλάψω την υγεία σου
αφού για κείνον άλλαξες την ιδεολογία σου
πάψε, πάψε
 

12. ίσως

οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενά
παράξενες τον δέρνανε απόψεις
η μάνα του καμάρωνε κρυφά
εσύ μια μέρα γιε μου θα προκόψεις
 
μια νύχτα που κοιμήθηκαι βαριά
τον είδανε στον ύπνο του να κλαίει
σκυφτός σα να ‘χε φάει μαχαιριά
τον άκουσαν οι φίλοι του να λέει
 
ίσως να είναι η αγάπη μια θλιμμένη γιορτή
ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες
ίσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτή
ένα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδες
 
ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή
σ’ ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι
ίσως να έχεις χαραγμένο σαν εμένα κι εσύ
πάνω στο μέτωπο της τρέλλας το σημάδι
νανανα…
 
οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενά
κλεισμένος στων ονείρων του τις χώρες
γυρνούσε σαν αέρας στα στενά
και μίλαγε μονάχος με τις ώρες
 
μια νύχτα που κοιμήθηκαι βαριά
τον άκουσαν σε κάποιον να μιλάει
αι είπαν πως σταμάτησε η καρδιά
την πόρτα της ζωής να του χτυπάε
 

13. στο καλό να πας

είσαι εσύ μακρυά
κι είμαι εγώ μια σκιά
στον καθρέφτη
 
η δική σου σιωπή
σα θλιμμένη βροχή
πάλι πέφτει
 
το κραγιόν σου εδώ
ξεχασμένο καιρό
έχει λιώσει
 
τέτοια αγάπη τρελλή
μου 'χες πει δεν μπορεί
να τελειώσει
 
στο καλό να πας
να 'σαι ευτυχισμένη
κι ας μη μ' αγαπάς
στο καλό να πας
 
είσαι εσύ μακρυά
κι η σιωπή τώρα πια
με τρομάζει
 
η αγάπη αργά
σαν εικόνα παλιά
ξεθωριάζει
 
ό,τι ζήσαμε ζει
μα δε ζούμε μαζί
και φοβάμαι
 
μην περάσει η ζωή
κι έχω μόνο σιωπή
να θυμάμαι
 
 

χαμένες αγάπες

βασίλης παπακωνσταντίνου

2000

Πίσω