προσέχω δυστυχώς
1. ένοχος χωρίς αιτία
ήταν νομίζω βράδυ κυριακής το ρολόι μου καρφώθηκε στις δυο. η πόρτα άνοιξε κατέβηκες εσύ και μου είπες δε θα φύγω. σ' ένα δωμάτιο που θύμιζε φρικιό μιας παλιάς χρυσής δεκαετίας με την κιθάρα σου με παίζεις rock 'n roll κι εγώ να ψάχνω ΠΟΙΑ ΝΑ 'ΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ένοχος χωρίς αιτία, ένοχος χωρίς αιτία μη σταματάς, μη σταματάς ένοχος χωρίς αιτία. μετά μου άρχισες τα πιο γλυκά φιλιά χωρίς να δώσεις μια δικαιολογία όλα τα πράγματα που παίρνεις σοβαρά ξεκινάνε ΜΕ ΑΣΤΕΙΑ μουσική - στίχοι: μάνος ξυδούς2. δε μ' αρέσουν τα τραγούδια
δε μ' αρέσουν τα τραγούδια όταν λένε σ' αγαπώ δε μ' αρέσουνε εκείνοι που γελάνε με σκοπό δε μ' αρέσουνε οι φίλοι που με ανακρίνουνε να δικάσουν την ψυχή μου και να φύγουνε δε μ' αρέσουν οι γυναίκες που παρθένες ντύνονται και ανάβουν άλλα φώτα που ποτέ δε σβήνουνε δε μ' αρέσουνε οι άντρες σαν κι εμένανε που όλο λένε πως θα φύγουν κι όλο μένουνε κολλημένος στα ίδια τα λάθη και να σέρνομαι να ζητάω βοήθεια απ' τη λάσπη και ν' ανασταίνομαι. δε μ' αρέσουν τα τραγούδια όταν λένε σ' αγαπώ οι προφήτες που προβλέπουν τον αόρατο εχθρό δε μ' αρέσουν τα κεφάλια τα αγύριστα που ακροατήρια θέλουν για κηρύγματα μουσική - στίχοι: μάνος ξυσούς3. προσέχω δυστυχώς (με τους τσοπάνα rave)
όχι μην πας στο σινεμά έχει ακατάλληλη ταινία ποτέ στο δάσκαλο μην αντιμιλάς κι ας σου μαθαίνει λάθος ιστορία. έτσι μεγάλωσα μ' αυτές τις συμβουλές κι εσένα δίπλα να μου λες δε σε αντέχω. έδινα τόπο στην οργή και μέτραγα πληγές γιατί με τρόμαζε η σκέψη να μη σ' έχω. προσέχω δυστυχώς μα δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγω προσέχω δυστυχώς κι έτσι πεθαίνω μαζί σου λίγο-λίγο από το κρύο βλέμμα σου παγώνουν οι ευχές οι δρόμοι μας χωρίζουν σαν διχάλα. τι κέρδισες που σου 'λεγα σε όλα πάντα ναι αφού δε σου 'φτασαν του γυρισμού τα ναύλα μουσική: μάνος ξυδούς - παναγιώτης νταβέλος - δημήτρης καλατζής στίχοι: μάνος ξυδούς4. η δούλα
ακούσατε τι έπαθε στο Ζάντε με μια δούλα για να την μπλέξει σ' έρωτα του 'καψε την καρδούλα. μια μέρα την συνάντησε της έκλεισε το μάτι κι εκείνη τ' αποκρίθικαι στο διάολο χωριάτη καρναβαλάκι ήτανε και βράδυ μοναχούλα τότε που αποφάσισε να εκδικηθεί τη δούλα. την έβαλε κι έκατσε σε καναπέ με σούστα κι ολονυχτίς του έκανε του έρωτα τα γούστα. περίπολα τον πήγανε εις την εισαγγελία τη δούλα την παντρεύομαι χωρίς διαμαρτυρία εισαγγελείς κατάλβαν πως είναι ερώτου λύσσα σε γάμο τον τιμώρισαν και τόνε απολύσαν. διασκευή: μάνος ξυδούς - δημήτρης κανελλόπουλος νίκος σπανός - σάκης σταμούλης παραδοσιακό ζακύνθου5. ξεκουρδισμένο πιάνο
τα δέντρα γδύνονται φθινόπωρου ματιά υγρός αέρας καταπίνει τα στιχάκια δίνουν το σύνθημα τα τύμπανα ξανά και ο χειμώνας προβάρει τη γραβάτα ένα στεφάνι σου φοράνε στα μαλλιά ένα στεφάνι με τα μυτερά αγκάθια περάστε κύριε δεν υπάρχει γιατρειά είναι πιασμένα των διαδρόμων τα κρεβάτια τι να σου κάνω, τι να σου κάνω αφού δεν παίξαμε ποτέ με κουρδισμένο πιάνο αφού δεν παίξαμε ποτέ κανείς δε φταίει κι ας κατηγορείς πολλούς για μια γυναίκα που δεν έμεινε κοντά σου πως ν' αντέξει η γυναίκα τους γιαλούς που 'ναι γεμάτοι με σκουπίδια η αγκαλιά τους μουσική - στίχοι: μάνος ξυδούς6. έτσι είναι ο έλληνας
στις γειτονιές όταν βραδιάζει τα παιδιά λένε τραγούδια σαν το κύμα λυπημένα και ψιθυρίζουν προσευχές σε φυλαχτά που έχουν πάντα στο λαιμό τους κρεμασμένα σαββατοκύριακα στης μπάλας το ρυθμό βλέπουνε πράσινα τα κόκκινα φανάρια σε μία θέση στην εξέδρα των φτωχών αναζητούνε τη χαμένη υπερηφάνεια. έτσι είναι ο έλληνας και δε φοβάται τρελλοί αγγέλοι πάνω του όταν κοιμάται έτσι είναι ο έλληνας κι αν τον μπερδέψεις να ξέρεις δύσκολα πολύ θα ξεμπερδέψεις στις παραλίες απόγευμα γυμνοί η ζέστη αυτή μπορεί να σε τρελλάνει χωρίς να νοιάζονται για ό,τι κι αν συμβεί ανακατεύουν της ψυχής τους το χαρμάνι ανεμοστρόβιλος φουρτούνες και βροχή από νοτιάς το 'χει γυρίσει τραμουντάνα μα αυτοί την πέφτουν σε μια ξέμπαρκη μικρή και ας μην έχουνε στην τσέπη τους δεκάρα μουσική: μάνος ξυδούς - ηλίας μακρίδης νίκος γιαννάτος - παναγιώτης νταβέλος στίχοι: μάνος ξυδούς - παναγιώτης σταθογιάννης7. γαρύφαλλα των βράχων
κοιμήσου έξω γίνεται χαμός λαβύρινθος ο κόσμος κι οι ανθρώποι στην έξοδο ανοίγεται γκρεμός θα χάσεις τ' ασημένιο σου το τόπι κοιμήσου σου παράγγειλα στολή κλουβί να φυλακίσουν το μυαλό σου στην έξοδο γραμμένη η εντολή "παράδωσε τα πάντα ή παραδώσου" κοιμήσου, κοιμήσου θα μείνω εδώ μαζί σου μέχρι να έρθει το πρωί επάνω μου κρατήσου μέχρι να έρθει το πρωί στα όνειρα αφήσου κοιμήσου έξω φτιάχνει ο καιρός καμπάνες απ' τη χώρα των θαυμάτων χτυπούν για να ξυπνήσει ο ουρανός γαρύφαλλα εφύτρωσαν στο βράχο μουσική: μάνος ξυδούς - παναγιώτης νταβέλος παναγιώτης σπυρόπουλος στίχοι: μάνος ξυδούς - παναγιώτης σταθογιάννης8. ιφιγένεια εν ταύρω
η τζένη είναι κυρία στην πάνω την μεριά των γέρων τα καμώματα τα βλέπει και γελάει αγκομαχάει προσποιητά δεν δέχεται φιλιά και κάτω απ' τις ζαρτιέρες της κομπόδεμα φυλάει από τις πρώτες πέρασε στο πανεπιστήμιο να πάρει και το δίπλωμα της φιλοσοφικής και κάπως έτσι γνώρισε στο διπλανό θρανίο τον τάκη τον προοδευτικό και αιώνιο φοιητητή κι αν δε θες, κι αν δε θες να πέσεις μες στο λάκκο αυτή η ζωή σε μια στιγμή τα φέρνει άνω-κάτω κοίτα να πεις στο γέρο σου λιγάκι να τσοντάρει όλα του κόσμου δύσκολα και θέλει και εγγόνι εγώ δεν πάω για δουλειά κι εκείνος να ρεφάρει με όλα αυτά που μάζεψε γιατί υπήρξε πιόνι σε λίγο ο τάκης έφαγε όλη την περιουσία τετάρτες στο ιππόδρομος τα σάββατα στα ζάρια στο κολωνάκι γνώρισε την άλγκα απ' την περσία που 'χε δική της τράπεζα για τα μεγάλα ψάρια κι αν δε θες, κι αν δε θες να πέσεις μες στο λάκκο αυτή η ζωή σε μια στιγμή τα φέρνει άνω-κάτω την ιφιγένεια χώρισε κι έγινε τραπεζίτης κι εκείνη η τζένη έμεινε χωρίς αποσκευή μέσα σε οίκο ανοχής θηλάζει το παιδί της μου φαίνεται πως ήτανε πιο αξιοπρεπής ο τάκης απολύθηκε και ξέμεινε από σπίτι μα η τζένη φτιάχνει ιδρίματα φιλανθρωπικά όταν σου πέφτει η μπογιά τότε σου πέφτει η μύτη ο τάκης το κατάλαβε μα είναι πια αργά μουσική: μάνος ξυδούς - νίκος σπανός - δημήτρης κανελλόπουλος στίχοι: μάνος ξυδούς9. πως να στο πω
βουλιάζει το φεγγάρι χάνεται στο νερό σαν το μαργαριτάρι που του 'κλεψα το φως πως να στο πω, πως να στο πω είμαι ένας άγνωστος γνωστός πως να στο πω, πως να στο πω απ' τη φωτιά σου παίρνω φως πέφτω και πετώ πως να στο πω, πως να στο πω αστέρια τρεμοσβήνουν όπως οι έρωτες δακρύζουνε οι νύχτες γιατί είναι όμορφες μουσική - στίχοι: μάνος ξυδούς10. φάουλ (μαζί με τους όναρ)
μ' ένα ποτήρι στα χέρια περιφέρεσαι γυμνόστηθη χορεύτρια που αρχίζει να βγάζει στις κολώνες μεροκάματο και όλα τα συστήματα να βρίζει πάνω στο πάλκο τα πόδια σου ματώνουνε ξυπόλητη πατάς το παρελθόν σου ξυπόλητη παλεύεις για το μέλον σου ξυπόλητη σκοτώνεις το παρόν σου είσαι φάουλ μεγάλε κόψε τις υπερβολές με γουστάρουνε εμένα της χαράς οι πειρατές είσαι φάουλ μεγάλε κόψε τις υπερβολές με γουστάρουνε εμένα της χαράς οι πειρατές είσαι φάουλ μεγάλε αφηρημένη ζωγραφιά που περιφέρεσαι μα δεν υπάρχει πίνακας ν' αράξεις γιατί είναι η αγάπη σαν σταθμός και στην ομίχλη θα τον χάσεις μουσική: μάνος ξυδούς - βασίλης σπυρόπουλος στίχοι: μάνος ξυδούς11. πάντα θα 'ναι αργά
πέρασα χτες απ' το σκυλάδικο του μπίλυ τέρμα τα γκάζια με τα ξέφρενα ουσάκ είπες πως θα 'μαστε μονάχα δύο φίλοι όμως τα μάτια σου ζητούσαν πιο πολλά σα να καθάρισε λιγάκι το εγώ σου σα να χαλάρωσες τα φύλλα της καρδιάς ν' αποκαλύψεις ήθελες τον εαυτό σου όμως φοβήθηκες τι θα 'κανες μετά πάντα θα 'ναι αργά μην το παιδεύεις μονάχη έρχεσαι και μόνη φεύγεις πάντα θα 'ναι αργά μην το παιδεύεις αφού μονάχη έρχεσαι και μόνη φεύγεις τώρα μπλεγμένη απ' της μοίρας τα τερτίπια σε κρύο πιάτο σου σερβίρουν σιγουριά ν' αναζητήσεις θες ξανά στα παραμύθια έναν αλήτη που τον βλέπεις βασιλιά μουσική: μάνος ξυδούς - αχιλλέας ηλιάδης παναγιώτης σπυρόπουλος στίχοι: μάνος ξυδούς - γιώργος γκαβογιάννης12. χρειάζομαι αγάπη
σου απλώνω το χέρι το δικό σου δε δίνεις σου απλώνω χαμόγελα μισά μου τ' αφήνεις όλα φταίνε για σένα για το μαύρο σου χάλι μα το χάλι το δικό μου δεν το παίρνεις χαμπάρι θλιβερές συγκινήσεις συναντάω στο πηγάδι που βουτάω συννέχεια κι ένα χέρια με βγάζει με ανόητες σκέψεις που με κάνουν χαμίνι να καώ δίχως άλλος στης ζωής το καμίνι μα χρειάζομαι αγάπη χρειάζομαι εσένα δε σε βρίσκω γιατί δε βρίσκω εμένα σε στρατόπεδα ελεύθερα στην ουρά περιμένω ν' αποχτήσω συνήθειες που καθόλου δε θέλω μα τις παίρνω ευχαρίστως αφού φοβάμαι να χάσω κι έτσι ανήκω σ' αυτούς που την καλή θα την πιάσουν μία πόρσε γυρίζει το κορμί μου με χίλια κι ένα σπίτι χλυδάτο μου ζεσταίνει τα χείλια μηχανάκια μικρά σταματούν τα γιατί μου αγοράζω τα πάντα για ν' αλλάξει η ζωή μου μουσική - στίχοι: μάνος ξυδούς13. πιο ψηλά (α' φωνή: μάνος ξυδούς)
θα σου στείλω δωράκι φτάνει να με ψηφίσεις και λαμπρές υποσχέσεις για να ξενυχτίσεις θα σου βρω και δουλεια σε δημόσια υπηρεσία να βαριέσαι δουλεύοντας χωρίς ανησυχία εσένα καλλιτέχνη μου που με ξεφωνίζεις θα σε πάω στην κρυφή το θεό για ν' αγγίζεις πιο ψηλά, πιο ψηλά, ακόμα πιο ψηλά πιο ψηλά, πιο ψηλά, ακόμα πιο ψηλά θα χαράξω πεζοδρόμια για τυφλούς αναβάτες φτάνει να 'χουν στην τσέπη τους δικούς μου τους χάρτες θα ανοίξω και θέατρα με τσόντα κι ελπίδα να γκρεμίσει τους ήρωες η παλιά σου πατρίδα εσένα καλλιτέχνη μου που με ξεφωνίζεις θα σε πάω στην κρυφή το θεό για ν' αγγίζεις πιο ψηλά, πιο ψηλά, ακόμα πιο ψηλά πιο ψηλά, πιο ψηλά, ακόμα πιο ψηλά θα διαλέξω εργάτες απ' τους μετανάστες για να γίνουν επιστάτες οι δικοί μας εργάτες θα πετάξω τα κιτάπια της αστυνομίας να ξεχάσω ότι ήσουνα παλιός αμφισβητίας μουσική - στίχοι: μάνος ξυδούς14. στο λιμάνι του άμστερνταμ
στο λιμάνι του άμστερνταμ ένας ναύτης τραγουδάει τους καημούς και τις ελπίδες που μαζί του κουβαλάει στο λιμάνι του άμστερνταμ ένας ναύτης αραχτός και δακρύζει η μουσική και δακρύζει ο ποταμός στο λιμάνι του άμστερνταμ ένας ναύτης ξεψυχάει κι είναι λιώμα κι όλο κλαίει και χτυπιέται τούτη η πόλη στο λιμάνι του άμστερνταμ στην ομίχλη το πρωί ένας ναύτης ξεπετιέται κει που κλαίει ένα παιδί στο λιμάνι του άμστερνταμ που μαζεύονται οι ναύτες κάποιος απ' αυτούς αρπάζει ψαροκέφαλα απ' τις γάτες και τα δόντια του σου δείχνει σαπισμένα που 'χουν μείνει μα μπορούνε να ρουφήξουν τα κατάρτια στη σελήνη και στον ταβερνιάρη γνέφει με το χέρι τ' αδειανό "γερο-μάγειρα μαλάκα πέτα ψάρια κατά δω" κι όπως του 'ρθε να ξεράσει έτσι ανήμπορος σαν πτώμα ξεκαρδίζεται και λύνει το ζωνάρι του στο χώμα στο λιμάνι του άμστερνταμ ένας ναύτης μπεκροπίνει μπίρες πίνει και μεθάει κι όλο πίνει και ξερνάι ξαναπίνει στην υγειά του στις πουτάνες που 'χουν πάρει 150 άντρες σε μια νύχτα η καθεμιά τους έχουν χάσει την τιμή τους παζαρεύοντας στην πιάτσα για 'να πιάτο κρύα σούπα δυο φιορίνια ή δυο μάρκα και τη θάλασσα ο ναύτης και το χώμα αυτό θα φτύσει κι όπως κλαίω την αγάπη έτσι αυτός θα τις ξεσκίσει στο λιμάνι του άμστερνταμ του ζακ μπρελ μουσική - στίχοι (διασκευή): γιώργος αραπάκηςπροσέχω δυστυχώς
βασίλης παπακωνσταντίνου
2002