άλλα από 1980

κώστας γανωσέλης - παύλος τασίου

normal - μιχάλης γρηγορίου 

 

κώστας γανωσέλης

χρονοναύτης, 1983

1. χρονοναύτης

μάγοι λύγισαν στο δρόμο 
τ' άστρο είχε χαθεί
στο ταξίδι σου στο χρόνο 
αλμυρό νησί
 
πήρε γεύση από χώμα γεύση από νερό
χαμογέλασες στον κόσμο ένα πρωινό
χαμογέλασες στον κόσμο ένα πρωινό
πήρε γεύση από χώμα γεύση από νερό
 
στη φαιστό ο ήλιος 
στην κνωσσό το χρώμα
άκου οι σειρήνες τραγουδούν
 
χνούδεψε το πρόσωπό σου 
στο μυαλό φυγή
έλα που κέντρα γνώσης 
χάσκουν σαν πληγή
 
μια πληγή που στάζει αίμα κι έχεις προδοθεί
νεκροζωντανή εικόνα που έχεις ξεχαστεί
νεκροζωντανή εικόνα που έχεις ξεχαστεί
μια πληγή που στάζει αίμα κι έχεις προδοθεί
 
στης ελπίδας το λιμάνι 
κάτι ναυαγεί
είναι οι γλάροι λερωμένοι
θάλασσα νεκρή
 
πόλη που σε καταπίνει σαν παραδωθείς
μια σοφία θα σε σπρώχνει να αντισταθείς
μια σοφία που ουρλιάζει να αντισταθείς
και στην πόλη που βουλιάζει μην παραδωθείς
 
στη φαιστό ο ήλιος
στην κνωσσό το χρώμα
άκου οι σειρήνες τραγουδούν
 
έρωτας θανάτου γνώση 
ήρθε με φυγή
το κορμί της το κορμί σου
κι έπειτα σιωπή
 
μια σιωπή που λευθερώνει τέλος και αρχή
σε διάσταση που λιώνει τώρα επιστροφή
σε διάσταση που λιώνει τέλος και αρχή
μια σιγή που λευθερώνει τώρα επιστροφή
 
μουσική: κώστας γανωσέλης
στίχοι: βασίλης ζαρούλιας
 

παύλος τασίου

νοκ άουτ, 1986

1. αν είσαι μάγκας

χάρε, εγώ σε σκέφτηκα 
ντερτίση μάγκα πρώτο
που καθαρίζεις μόρτικα
με μπέσα και γαμώτο
 
όμως εσύ μου τα γυρνάς
στο ύπουλο τη στήνεις
καρφώνεις έναν από μας
πισώπλατα τη δίνεις
 
αν είσαι μάγκας πάρε με
στα ίσια και με μία
χάρε το παραδέχομαι 
δεν έχω ψυχραιμία
 
τώρα που ξέρω τι πουλάς
και τι καπνό φουμάρεις
μπορείς κι εμένα να με φας
όποια στιγμή γουστάρεις
 
πες μου που να 'ρθω να σε βρω
που να σε συναντήσω 
μαζί να στήσουμε χορό
κι ας θέλω εγώ να ζήσω
 
αν είσαι μάγκας πάρε με
στα ίσια και με μία
χάρε το παραδέχομαι 
δεν έχω ψυχραιμία
 
δεν έχω ψυχραιμία
 
μουσική: γιώργος χατζηνάσιος
στίχοι: παύλος τασίου
 

normal

υπάρχει και η φαντασία, 1987

1. σπάνε οι χορδές μου

σου 'χα χαρίσει ένα τραγούδι από παλιά 
αν το θυμάσαι είναι αυτό που λέει για σένα
στο παίρνω πίσω δε σε ήξερα καλά
πάρε ετούτο που μιλάει μόνο για μένα
 
με την κιθάρα μου σκιτσάρω μια μορφή 
σου τη χαρίζω για τ' απομνημονεύματά σου
η φάτσα μου είναι με τη μύτη τη στραβή
κι ένα σημάδι στο λαιμό απ' τον έρωτά σου
 
τώρα μοιράζομαι τη νύχτα μοναχός μου
κι είναι απόψε που σε θέλω πιο πολύ
με προσπερνάει στη στροφή ο εαυτός μου
βγάζει μια εικόνα σου και με πυροβολεί
 
σαν ένας τοίχος με συνθήματα κι αφίσες 
έγινε η σχέση που σου είχα εμπιστευτεί
σαν κάποια στάση που με νύχτα και βροχή
το τρόλλεϋ που 'φυγε στέκεται και κοιτάει
 
όλη τη νύχτα μπρος στα μάτια μου σε βλέπω
πίσω απ' τις ώρες από ποτήρια και καπνό
το 'να σου πρόσωπο δυο πόντους από μένα
και τ' άλλο πάντοτε κρυφό και μακρινό
 
σπάνε οι χορδές μου, σπάνε σαν γυαλλί
μου χαρακώνουν ετούτη την μπαλάντα
να στη χαρίζω θα 'ναι η αμοιβή
κάθε φορά που θα ερωτεύεσαι για πάντα
 
σ' αυτήν την πίστα ίσως θα 'ταν πιο σωστό 
λόγια να βγω να πω χυδαία ξεφτιλισμένα
κι εσύ σε μια γωνιά να με χειροκροτάς
ώσπου η αυλαία να κατεβεί μόνο για σένα
 
σ' ευχαριστώ που ήσουν καλή σ' αυτό το σόου 
θέλω μονάχα μια φορά όπως και πρώτα
τώρα που τέλειωσα και χάνομαι ξανά
πάλι να 'ρθείς να μου σκουπίσεις τον ιδρώτα
 
σπάνε οι χορδές μου, σπάνε σαν γυαλλί
μου χαρακώνουν ετούτη την μπαλάντα
να στη χαρίζω θα 'ναι η αμοιβή
κάθε φορά που θα ερωτεύεσαι για πάντα
 
σπάνε οι χορδές μου, σπάνε σαν γυαλλί
μου χαρακώνουν ετούτη την μπαλάντα
να στη χαρίζω πάρτη γι' αμοιβή
κάθε φορά που θα ερωτεύεσαι για πάντα
 
μουσική: χρήστος τόλιος
στίχοι: θοδωρής παυλάκος
 

μιχάλης γρηγορίου

ο παράδεισος ανοίγει με αντικλείδι, 1988

1. ο παράδεισος ανοίγει με αντικλείδι

 
εκείνο που θυμάμαι καθαρά ήταν τα λόγια
θα ζούσα κάποια μέρα βασιλιάς αν θα ζούσα
αυτό που ήθελα το παίξανε στην πρέφα
άλλοι κερδίσαν κι άλλοι έχασαν για μας
 
αλλά εγώ θα σε πάρω να φύγουμε
στου μυαλού μου τα μεγάλα τα δάση
κλειδάκι μυστικό για τον παράδεισο
του ονείρου μου, του ονείρου μου ΔΑΣΗ
 
αλλά εγώ θα σε πάρω να φύγουμε
στου μυαλού μου τα μεγάλα τα δάση
κλειδάκι μυστικό για τον παράδεισο
του ονείρου μου, του ονείρου μου δάση
 
μην πυροβολείτε την χαρά μου
ασπροκεντημένο σημαιάκι
περπάτα ελαφρά γιατί πατάς τα όνειρά μου
όλα γυρίζουν και θα 'ρθεί κι εμένα η σειρά μου
 
αλλά εγώ θα σε πάρω να φύγουμε
στου μυαλού μου τα μεγάλα τα δάση
κλειδάκι μυστικό για τον παράδεισο
του ονείρου μου, του ονείρου μου δάση
 
μουσική: γιάννης ζουγανέλλης
στίχοι: βασίλης μπουντούρης
 

άλλα από 1980

κώστας γανωσέλης - παύλος τασίου

normal - μιχάλης γρηγορίου

χρονοναύτης - νοκ άουτ

υπάρχει και η φαντασία

ο παράδεισος ανοίγει με αντικλείδι

1983, 1986, 1987, 1988

 

Πίσω