θωμάς μπακαλάκος - αλέξανδρος δήμας
θωμάς μπακαλάκος, 1979
οι προστάτες, 1979
μουσική - στίχοι: θωμάς μπακαλάκος
1. πρώτη του μάη (με τον θωμά μπακαλάκο)
πρώτη του μάη και πως, πρώτη του μάη τους εργάτες ξεσηκώνεις
αλέξανδρος δήμας
τα φεγγάρια του χειμώνα είναι λίγο παλαβά, 1993
μουσική - στίχοι: αλέξανδρος δήμας
1. ένα καράβι
ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο με κάτι ναύτες τρελλούς πειρατές σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα υπάρχουν θέσεις αν θέλεις κενές όταν βουλιάζει που λες στο κατάστρωμα χίλια φωτάκια θ' ανάβουν μικρά στη συντροφιά μας θα έρχεται ο άνεμος να μας σφυρίζει τραγούδια παλιά άντε να λύσουμε να ξεκινήσουμε και τους βαρέθηκα δεν τους μπορώ να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε να τους ξεχάσουμε όλους εδώ ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά αφήνει πίσω στραβά και παράλογα σηκώνει άγκυρα για μακρυά θα ξημερώνουμε πάνω στη θάλασσα θα βγαίνει ο ήλιος να κάνει βουτιές ο παπαγάλος θα λέει "τους ξεφύγαμε" κι εμείς να ψάχνουμε γι' άλλες στεριές άντε να λύσουμε να ξεκινήσουμε και τους βαρέθηκα δεν τους μπορώ να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε να τους ξεχάσουμε όλους εδώ ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο με κάτι ναύτες τρελλούς πειρατές σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα υπάρχουν θέσεις αν θέλεις κενές άντε να λύσουμε να ξεκινήσουμε και τους βαρέθηκα δεν τους μπορώ να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε να τους ξεχάσουμε όλους εδώ2. κάτι διάφανες ψυχές
κάτι διάφανες ψυχές σ'αυτήν εδώ την πόλη κάτι ονειροπώλοι κάτι περίεργες μορφές χαμένες στα σκουπίδια κάτι αποκαΐδια κάτι από μένα κάτι από σένα κάτι απ' τα ρούχα της ψυχής μας τα σκισμένα κάτι κουρέλια που τραγουδάμε κάτι απ' τα λαθη μας που αγαπάμε κάτι σκληρές γλυκιές φωνές σαν πόρτα σκουριασμένη κάτι τσαλακωμένοι κάτι κορμιά ερωτικά που άνεμος τα παίρνει κάτι αλλοπαρμένοι κάτι από μένα κάτι από σένα κάτι απ' τα ρούχα της ψυχής μας τα σκισμένα κάτι κουρέλια που τραγουδάμε κάτι απ' τα λαθη μας που αγαπάμε κάτι παιδιά μοναχικά στα όνειρα δεμένα πάντα αφηρημένα κάτι διάφανες ψυχές σ'αυτήν εδώ την πόλη κάτι ονειροπώλοι3. θέλω να πω (με τον αλέξανδρο δήμα και την αφροδίτη μάνου)
θέλω να πω ένα τραγούδι μπερδεμένο για κάποια νύχτα που με κοίταζες σαν ξένο ένα τραγούδι για αγάπες που περνάνε γι' αυτούς που μένουν να θυμούνται και πονάνε έτσι μια σκόρπια ιστορία δίχως τέλος με τρεις τελείες μια καρδιά και ένα βέλος θέλω να πω ένα τραγούδι όλο ψέμα που να 'χει κάτι απ' το άδειο σου το βλέμμα ένα τραγούδι για τα λάθη τα δικά σου την κλειδωμένη την απάνθρωπη καρδιά σου έτσι μια σκόρπια ιστορία δίχως τέλος με τρεις τελείες μια καρδιά και ένα βέλος θέλω να πω ένα τραγούδι γκρεμισμένο με άδειες λέξεις κι ένα νόημα χαμένο να 'ναι κλειστό σαν το δικό σου παραθύρι να 'χει ραγίσει σαν ζωή και σαν ποτήρι έτσι μια σκόρπια ιστορία δίχως τέλος με τρεις τελείες μια καρδιά και ένα βέλοςθωμάς μπακαλάκος - αλέξανδρος δήμας
οι προστάτες
τα φεγγάρια του χειμώνα είναι λίγο παλαβά
βασίλης παπακωνσταντίνου
1979, 1993