να με φωνάξεις
1. αντέχω
πήρες τις νύχτες σου τις καληνύχτες σου χάθηκες μες στη βροχή άφησες μία φωτογραφία για να μιλάμε μαζί ό,τι παράτησες είναι όπως τ' άφησες όλα είναι εδώ όλα βουλιάζουνε όλα ρημάζουνε πάντα στον ίδιο σκοπό κι εγώ ακόμα εδώ γύρω μου πρόσωπα κρύα κι απρόσωπα απελπισμένες σιωπές χάρτινα άσματα ροκ αποσπάσματα απεγνωσμένες φωνές βράδυα ανόητα πάντα αυτονόητα χάνονται μες στον καπνό όνειρα ήπια χρόνια ερρείπια πάντα στον ίδιο σκοπό κι εγώ ακόμα εδώ αντέχω ακόμα μάτια μου, αντέχω σ' εσένα ελπίζω μάτια μου, μόνο εσένα έχω αντέχω ακόμα μάτια μου, αντέχω μόνο για σένα μάτια μου , μόνο για σένα αντέχω έρωτες διάφοροι μόνοι κι αδιάφοροι σέρνονται δίχως μιλιά η εγκατάληψη σε επανάληψη μια ιστορία παλιά όλα είναι γνώριμα ίδια κι ανώριμα πότε θα φύγω από δω όλα τελειώνουνε όλα παγώνουνε πάντα στον ίδιο σκοπό κι εγώ ακόμα εδώ αντέχω ακόμα μάτια μου, αντέχω σ' εσένα ελπίζω μάτια μου, μόνο εσένα έχω αντέχω ακόμα μάτια μου, αντέχω μόνο για σένα μάτια μου , μόνο για σένα αντέχω μουσική: χριστόφορος κροκίδης στίχοι: βασίλης γιαννόπουλος2. καλά να πάθεις
υπάρχει στον ορίζοντα μια πύλη λευκή μια πόρτα που περάσανε λίγοι τα βράδυα ονειρεύεσαι κοιτάς προς τα κεί όμως ποτέ σου δεν την είδες ν' ανοίγει δεν ξέρεις δε θυμάσαι δε σε νοιάζει γιατί κανένας δε θα κλάψει για σένα διπλώνεις τ' όνομά σου σε μια κόλλα χαρτί και το χαρίζεις σε μια νύχτα παρθένα καλά να πάθεις γυρίζεις τα χαράμτα κι ανάβεις το φως κλειδώνεις την ντροπή στο συρτάρι απ' έξω μισόγυμνος και μέσα γυμνός ανήμπορος κοιτάς το φεγγάρι δεν ξέρεις δε θυμάσαι δε σε νοιάζει γιατί ανήσυχος γυρνάς στα χαμένα μοιράζεις την ψυχή σου από δω κι από κεί όμως κανένας δε θα κλάψει για σένα καλά να πάθεις εδώ δεν είναι deutschland εδώ είναι επαρχία εδώ η λεπτομέρια χτυπάει την ουσία εδώ δεν είναι disney δεν είναι oklahoma εδώ ο κόσμος καίγεται κι εσύ κοιμάσαι ακόμα καλά να πάθεις κοιμήσου μουσική: χριστόφορος κροκίδης στίχοι: βασίλης γιαννόπουλος3. στο πεζοδρόμιο (babakos)
πιάστηκε απ' τη χειρολαβή χτύπησε στάση φρενάρισε το πράσινο να κατεβεί μου γέλασε μου 'πε προχώρησε με βιάση να 'χεις το νου σου μη φανεί καμμιά στολή τρεις το πρωί στον πειραιά με λασπονέρια χοντρά χαρτόνια στα σκαλιά καθίσματα τα καραβάκια της γραμμής για σαλαμίνα αργοσαλεύαν στου νοτιά τα κύματα στο πεζοδρόμιο, στο πεζοδρόμιο με τις κουβέντες να μυρίζουν μακελιό στο πεζοδρόμιο, στο πεζοδρόμιο και η ανάγκη να σου φέρνει πανικό τριγύρω απόκληροι πρεζάκιδες φευγάτοι σκάρτες φιγούρες χαρακίρι στις γωνιές κι εκείνος έφεγγε πανσέληνος γεμάτη μια αυταπάτη μέσα σ' όλες τις βρωμιές του νόμου η τάξη σε αλλόκοτα παζάρια της προστασίας οι κρυφοί προμηθευτές ξανθές γυναίκες που τις μοίραζαν στα ζάρια με τη ζωή τους ξεχρεώνουν ρουφιανιές μουσική - στίχοι: απόστολος μπουλασίκης4. σ' αγαπώ να προσέχεις
με κοιτάς μες στα μάτια μα ποτέ σου δεν είδες τα σβησμένα μου φώτα τις χαμένες μου ελπίδες το μηδέν του σαββάτου της αυγής το γαμώτο με κοιτάς και σωπαίνεις κι η σιωπή κάνει κρότο με κοιτάς λες και είμαι τρύπιο πάνω σου ρούχο μου ζητάς να σκοτώσω την αγάπη που σου 'χω και φοβάμαι μη φύγεις ο αέρας παγώνει κι η καυτή σου ανάσα το μυαλό μου θολώνει και φοβάμαι μη φύγεις μα άλλο δρόμο δεν έχεις και σου γράφω στο τζάμι σ' αγαπώ να προσέχεις με κοιτάς μες στα μάτια κι απορρείς που δεν κλαίνε η αγάπη δε φεύγει είναι μέσα μας λένε κάπου αλλού ταξιδεύεις κι όμως πλάι μου είσαι μες στην τρέλλα του κόσμου μ' αγνοείς κι αγνοείσαι με κοιτάς μες στα μάτια και η μέρα τελειώνει σαν τον ήλιο που φεύγει με κοιτάς και νυχτώνει μουσική: βασίλης παπακωνσταντίνου στίχοι: βασίλης γιαννόπουλος5. φοινικιές (όλα γυρίζουν)
να φεύγεις, να φεύγεις, να φεύγεις ώσπου να βρεις τις ακτές που χρόνια τα χρόνια στολίζουν με σημαιάκια του χτες οι αιώνες ξεβαμμένες αρχαίες εικόνες μεγαλεία σκονισμένα σε ράφια βιβλία μα εσύ πρέπει πάντα να φεύγεις να βρίσκεις τις φοινικιές που κάθε τους λόγχη σου δείχνει μια απ' τις παλιές σου μορφές γόνος νώθος του θεού του ήλιου καπετάνιος σε πλωτό του νείλου αλχημείστας κι ιερέας δικαστής νέγρος ταξιτζής μέσα στο χάρλεμ αριβίστας ζιγκολό στο σάλεμ καζανόβας και λατίνος εραστής λαβωμένος παλαιστής του σούμο πακιστάνος μούτσος σ' ένα τσούρμο που βυθίζεται ανοιχτά των αντειλών γελαστός παλιάτσος κι ακροβάτης μες στο σόχο ζόρικος προστάτης γόης εξαθλιωμένων γυναικών όλα γυρίζουν ξαναγυρίζουν λιώνουν, τελειώνου και ξαναρχίζουν όλα γυρίζουν ξαναγυρίζουν λιώνουν, τελειώνου και ξαναρχίζουνε ίωνας φιλόσοφος και ρήτωρ στη σεβίλλη ταύρος επιβήτωρ που χορεύει απ' του τορέρο το σπαθί δολοφόνος ενός πρώην τσάρου φύλακας ενός σβησμένου φάρου αμανές σε οθωμανικό τζαμί στα βουνά της αφρικής αντάρτης ήρωας πολεμιστής σακάτης τα παράσιμά του βγάζει στο σκοινί μάγος του αμαζωνίου μάντης κολασμένος συγγραφέας δάντης σαμουράι πέρα στην ανατολή όλα γυρίζουν ξαναγυρίζουν λιώνουν, τελειώνου και ξαναρχίζουν όλα γυρίζουν ξαναγυρίζουν λιώνουν, τελειώνου και ξαναρχίζουνε κι όμως πρέπει πάντα να φεύγεις να βρίσκεις τις φοινικιές φλεγόμενες βάτους που λένε σαν τις σειρείνες ψευτιές να φεύγεις, να φεύγεις, να φεύγεις ν' ακολουθείς τις φωνές στους δρόμους που πάντα φωτίζουν φλεγόμενες οι φοινικιές μουσική - στίχοι: απόστολος μπουλασίκης6. η αγάπη πάει μονάχη
έτσι είν' η αγάπη σαν βήματα έξω απ' την πόρτα σαν τη βροχή που γλιστράει στου πάρκου τα φώτα μέσα στη νύχτα σε ψάχνει πιο μόνοι από πρώτα θέλει να βρει κουράγιο να στο πει έτσι είν' η αγάπη ένας άνεμος σ' άδεια μπαλκόνια όνειρα αφήνει όταν φεύγει και κρύα σεντόνια μες στους σταθμούς ταξιδεύει σε γκρίζα βαγόνια και μένει πάλι μόνη στη σιωπή αχ η αγάπη πάει μονάχη αχ η αγάπη πάει... όταν η αγάπη τελειώνει ζητάει να φύγει ξέρει σ' αυτό το παιχνίδι πως ήτανε λίγη κι όταν ξανά στο σκοτάδι σιωπή την τυλίγει μόνη τους δρομους παίρνει να σωθεί μόνη τους δρομους παίρνει να σωθεί μουσική: χριστόφορος κροκίδης στίχοι: ιάκωβος αυλητής7. μη μιλάς
νιφάδες χιονιού στο γιακά με ναρκώνουν οι μπότες γλιστρούν και τ' αφτιά αγκιστρώνουν τον ήχο στολές οπλισμός μες στα μάτια ο φακός στάσου εδώ μες στο φως και κοντράρησε κάργα τον τοίχο δεν είναι που ξέρω του τοίχου να νιώθω το χτύπο δεν είναι που η σκέψη κελί δε θ' αντέξει αν φύγω είναι εκείνη η φωνή μες στη νύχτα εκεί που μου λέει "ένας χρόνος μετά είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο" "ένας χρόνος μετά είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο" "ένας χρόνος μετά είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο" πιο κάτω απ' το κάτω τρυπώνει η ελπίδα κι εγώ απ' τον πάτο μια τρύπα στο χρόνο ανοίγω σε βλέπω θηλιά στου καιρού μου το δίχτυ μαντόνα και κίρκη στο ίδιο στημμένο μοτίβο δεν είναι το τσακ του αναπτήρα που βλέπω όταν στρίβω δεν είναι το ψεύτικο δράμα του χρόνου που κρύβω είναι εκείνη η φωνή μες στη νύχτα εκεί που μου λέει "ένας χρόνος μετά είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο" "ένας χρόνος μετά είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο" "ένας χρόνος μετά είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο" πνίγομαι σ' ένα ποτήρι βαθύ σ' ένα πηγάδι του νόστου της πειρατείας σου η μουσική χρόνους μετράει εντός μια πεταλούδα το νου μου σκορπάει μ' ένα βιολί που ουρλιάζει μέτρα το χρόνο μ' αυτό που πονάει κι όχι μ' αυτό που τρομάζει μη μου μιλάς, μη μιλάς, μη μιλάς μη μου μιλάς, μη μιλάς, μη μιλάς μη μου μιλάς ένας χρόνος μετά είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο στο στέκι οι φίλοι μικρένουν το φόβο μα εγώ σ' έχω δει και ξανά στήνω πλάτη στο τοίχο8. φρόνιμα κούκλα μου
σβήνω τα χνάρια μου δε θα με βρείτε ό,τι κι αν είπα θα το πάρω και θα φύγω ό,τι κι αν έκανα δεν εξηγείται κι απ' την αλήθεια μου τη νύχτα ξετυλίγω σβήνω τα φώτα μου να δω πως άρχισα τα πιο καλά παιδιά γυρεύουν παραμύθια γυρνάω στα πρώτα μου σ' εκείνα που άφησα βλέπω ένα όνειρο που κόβει σαν αλήθεια φρόνιμα κούκλα μου λέω στην ψυχή μου όλα θα γίνουν όπως τα 'χουμε σχεδιάσει στο φως θα γίνεσαι ξανά δική μου και στο σκοτάδι θα σε χάνω μες στα δάση τους φόβους ξέμαθα σε κύκλους κλείνομαι δεμένο πάνω μου το ψέμα της ζωής μου στα φώτα έμαθα σκιά να γίνομαι ξένο καράβι μιας θάλασσας δικής μου όμως το ψέμα μου τα βράδυα λύνεται παίρνει ζωή απ' τη ζωή γίνεται αλήθεια τι κι αν το αίμα μου κρασί δε γίνεται σκοτώνουν τα όνειρα όταν γίνονται συνήθεια μουσική: χριστόφορος κροκίδης στίχοι: οδυσσέας ιωάννου9. καμπαρντίνα
φορούσε άσπρη καμπαρντίνα10. αλλάζεις
δε με φτάνουν τα φώτα του δρόμου είμαι πλάι σου αμίλητος πια σα φαντάρος που στέκει επ' ώμου οι πολύχρωμες νότες σου φύγαν δεν ξεχνώ τα μαβιά σου φιλιά και τις όμορφες πόρτες που ανοίγαν αλλάζεις, το νιώθω αλλάζεις μ' αυτό που ποθούζα δε μοιάζεις αλλάζεις, το βλέπω αλλάζεις ξεχνιέσαι ολοένα κι αδειάζεις το τσιγάρο στα χέρια μου σβήνει και οι ώρες που φεύγουν αργά είναι κάτι σαν φως που μ' αφήνει ζωγραφίζω λοιπόν τ' άρωμά σου με στιχάκια με λόγια φτηνά κι ένα ψέμα με δένει κοντά σου αλλάζεις, το νιώθω αλλάζεις μ' αυτό που ποθούζα δε μοιάζεις αλλάζεις, το βλέπω αλλάζεις ξεχνιέσαι ολοένα κι αδειάζεις αλλάζεις, το βλέπω αλλάζεις ξεχνιέσαι ολοένα κι αδειάζεις μουσική - στίχοι: θοδωρής παυλάκος11. η σκοπιά
θεσσαλονίκη δύο-τέσσερις σκοπιά πίσω απ' του δήμου το παλιό μηχανουργίο με την καρδιά να σεργιανάει στα παλιά κι έχει ένα κρύο όλα τα βρήκε το περίπολο καλά μα πέντε μήνες έχω γράμμα σου να πάρω φυσάει βαρδάρης και δεν έμεινε καρδιά ούτε τσιγάρο μόνο μια σκέψη με τρομάζει αληθινά που πιο πολύ κι από το θάνατο φοβάμαι μην κάνει έφοδο η ζωή μου ξαφνικά κι εγώ κοιμάμαι τέταρτο νούμερο στο μάτι του χιονιά το ξέρω δε θα με νοιαστείς κι αυτό το βράδυ στα πέντε μέτρα θα με στείσεις στη γωνιά και στο σημάδι μόνο μια σκέψη με τρομάζει αληθινά που πιο πολύ κι από το θάνατο φοβάμαι μην κάνει έφοδο η ζωή μου ξαφνικά κι εγώ κοιμάμαι κι εγώ κοιμάμαι σσσσς μουσική: λαυρέντης μαχαιρίτσας στίχοι: ιάκωβος αυλητής12. η σούπα
αν είναι ν' αποκοιμηθώ και να πνιγώ στη σούπα θα σκαρφαλώσω να σωθώ στης μάγισσας τη σκούπα ν' αρχίσω τα φακίρικα με φίλτρα και με μάγεια και να τους στείλω κύρικα τη μοναξιά τη κάργια να μείνουν στα αζήτητα όλες οι εξουσίες να τις πατούν αλύπητα οι αμαξοστοιχίες κι εγώ σαν το αεράκι στ' ουρανού το μπαλκονάκι φουσκωμένο μπαλονάκι να τους κάνω μπαμ να παθαίνουν οι λακέδες της ζωής μου οι χαβαλέδες κι όλοι αυτοί οι σκερβελέδες μόνιμο σαρδάμ αν είναι να 'μαι αριθμός στατιστικής αξία καλύτερα πρωθυπουργός της πλήρους απραξίας κι αν πρέπει να συναλλαγώ με την οικονομία τους τραπεζίτες προτιμώ στην οδοντοστοιχία μα αν πρέπει να 'μαι συνεργός στο μπάχαλο του κόσμου ας γίνω πυροτεχνουργός κι ένα φιτίλι δώσ' μου κι εγώ σαν το αεράκι στ' ουρανού το μπαλκονάκι φουσκωμένο μπαλονάκι να τους κάνω μπαμ να παθαίνουν οι λακέδες της ζωής μου οι χαβαλέδες κι όλοι αυτοί οι σκερβελέδες μόνιμο σαρδάμ μουσική - στίχοι: απόστολος μπουλασίκης13. να με φωνάξεις
όταν δακρύζεις περιμένωντας την άνοιξη όταν κρυώνειςνα με φωνάξεις
βασίλης παπακωνσταντίνου
1999