της εξορίας...
μουσική: μίκης θεοδωράκης
1. θάλασσες μας ζώνουν
θάλασσες μας ζώνουν κύματα μας κλειούν σ' άγριους βράχους πάνω τα νιάτα μας φρουρούν στείλε του λαού μας τ' άξια τα παιδιά για να τα λυγίσουν σε δεσμά βαριά στων φρουρών το πείσμα θα σταθούμε ορθοί στις καρδιές ατσάλι φλόγα στην ψυχή μάνα μη στενάζεις μάνα μη θρηνείς τώρα πέφτουν οι θρόνοι και τραντάζει η γης η αυλή αράζει πάνω στα βουνά ο εχθρός μου βράζει φτάνει η λευτεριά χτυπάτε τους αδέρφια χτυπάτε δυνατά σας χτυπάει ο λαός μας ξέφτελη στεριά στίχοι: μίκης θεοδωράκης2. χτύπα χτύπα
τα πλοία προσμένουν κρυφά στα σκοτάδια δεμένα σε κάποια ακτή μυστική καμιόνια με φάρους σβησμένους γεμάτα συντρόφους πιστούς γυρνούν μες στην πόλη που τώρα σπαράζει στα νύχια των εχθρών του λαού χτύπα χτύπα το στήθος μου ανάβει χτύπα χτύπα το νου που πατά στα χτυπήματα θεριεύουν οι σκλάβοι κάτω μας σπρώχνεις μα πάμε ψηλά τα πλοία στα βράχια σκορπούν τους συντρόφους τους ζώνουν σα φίδια φρουροί τρομεροί μα εκείνοι ψηλά το κεφάλι ψηλά η σημαία προχωρεί παιδιά του λαού τιμημένα γνωρίζουν πως πλάθουν την καινούρια ζωή στίχοι: μίκης θεοδωράκης3. ύμνος του έλαν
απ' την αντίκερα προβάλει ο ζαχαριάς και ξεμακραίνει το ελανίτικο καράβι θαλασσομάχοι εμείς της λευτεριάς απ' την αντίκερα προβάλει ο ζαχαριάς εγια-εγιαμόλα εγια-εγιαλέσα μπρος θαλασσομάχοι εμείς της λευτεριάς μέσω πελάγου αρμενίζουμε με μιας όμοιο μπουρλώτο η ψυχή φωτάκια ανάβει καθώς προβάλει στο λιμάνι τις ιτιάς μέσω πελάγου αρμενίζουμε με μιας εγια-εγιαμόλα εγια-εγιαλέσα μπρος θαλασσομάχοι εμείς της λευτεριάς στο γαλαξίδι οι ελανίτες μέσα και η καμπάνα γλυκόηχα να χτυπάει εγιαμόλα παιδιά εγιαλέσα στο γαλαξίδι οι ελανίτες μέσα εγια-εγιαμόλα εγια-εγιαλέσα μπρος θαλασσομάχοι εμείς της λευτεριάς στίχοι: πέτρος λαμψίδης4. ελ ζαατάρ
όταν τη νύχτα κρυώνω κάνω μια προσευχή να μην είναι οι νύχτες παγερές στο ελ ζαατάρ δεν κρυώνουν εκείνοι που ποτέ δε ρωτούν και για μάρκα ή δολλάρια μακελιό ξεκινούν όταν τη νύχτα πεινάω κάνω μια προσευχή να μην είναι οι νύχτες παγερές στο ελ ζαατάρ δεν κρυώνουν εκείνοι που ποτέ δε ρωτούν και για μάρκα ή δολλάρια μακελιό ξεκινούν εώς πότε θεέ μου το κακό θα κρατά για δολλάρια ή μάρκα μακελιό στο ελ ζαατάρ για δολλάρια ή μάρκα μακελιό στο ελ ζαατάρ στίχοι: γιάννης νεγρεπόντης5. της φυλακής
μετά από τέτοια απουσία μακρυά σαν ένας ξένος στην παλιά μου γειτονιά άγνωστα πρόσωπα γεμίσανε τα σπίτια στο δρόμο παίζουν άγνωστα παιδιά μην πεις ποτέ πως είν' αργά να ξαναρχίσεις πως ξέκοψες μην πεις απ' τη ζωή όταν υπάρχουν τόσοι γύρω που μαζί τους τον κόσμο απ' την αρχή θα ξαναχτίσεις είναι λοιπόν τόσα πολλά είκοσι χρόνια σ' εμένα φαίνεται σα να 'ταν μόλις χθες έτσι που τη ζωή μου έχω ξοδέψει στα ξερονήσια και στις φυλακές στίχοι: γιάννης νεγρεπόντης6. πέτρουλας
σωτήρη πέτρουλα, σωτήρη πέτρουλα σε πήρε ο λαμπράκης σε πήρε η λευτεριά μάρτυρες ήρωες οδηγούνε τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε σωτήρη πέτρουλα, σωτήρη πέτρουλα αηδόνι και λιοντάρι βουνό και ξαστεριά μάρτυρες ήρωες οδηγούνε τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε σωτήρη πέτρουλα, σωτήρη πέτρουλα οδήγα τον λαόν σου οδήγα μας μπροστά μάρτυρες ήρωες οδηγούνε τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε σωτήρη πέτρουλα, σωτήρη πέτρουλα στίχοι: μίκης θεοδωράκης7. έφτασες αργά
έφτασες αργά σου πήρε άλλος τη θέση έφτασες αργά, έφτασες αργά σε βγάλαν απ' τη μέση δε σου φταίει κανείς επέρασε ο καιρός σου δε σου φταίει κανείς, δε σου φταίει κανείς λάθος ήτανε δικό σου άργησες πολύ και το 'χασες το τρένο άργησες πολύ, άργησες πολύ δε σε περιμένω δε σου φταίει κανείς επέρασε ο καιρός σου δε σου φταίει κανείς, δε σου φταίει κανείς λάθος ήτανε δικό σου στίχοι: μάνος αναγνωστάκης8. δεν έφταιγεν ο ίδιος
δεν έφταιγεν ο ίδιος τόσος ήτανε η εποχή τα βάρη κι οι συνθήκες κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι και δεν ακούσανε των παλιών τις υποθήκες τάχα η θέλησή σου λίγη τάχα ο πόνος σου μεγάλος η ζημιά ήτανε στο ζύγι πάντα φταίει κάποιος άλλος καλά καλά ποιο είναι το κέρδος ποια η ζημιά, το κέρδος ποια η ζημιά ποιος να το πει, ποιος να το πει δεν ξέρει το βέβαιο ήτανε πως κάτι δεν πήγε καλά δεν έφτασε όπου ονειρεύτηκε ονειρεύτηκε το χέρι τάχα η θέλησή σου λίγη τάχα ο πόνος σου μεγάλος η ζημιά ήτανε στο ζύγι πάντα φταίει κάποιος άλλος δεν έφταιγεν ο ίδιος τόσος ήτανε κι οι άνθρωποι γεμάτοι είναι τώρα απαιτήσεις αφού σήμερα δε θα 'λεγε το ίδιο το ναι τώρα περίσσεψαν, περίσσεψαν η σύνεση κι οι κρίσεις τάχα η θέλησή σου λίγη τάχα ο πόνος σου μεγάλος η ζημιά ήτανε στο ζύγι πάντα φταίει κάποιος άλλος στίχοι: μάνος αναγνωστάκης9. ήτανε νέοι
οι δρόμοι ήταν σκοτεινοί και λασπωμένοι, λασπωμένοι το πιάτο στο τραπέζι λιγοστό το φιλί στο κατώφλι ήταν κλεφτό κι έρωτες μέσα στις καρδούλες κλειδωμένοι ήτανε νέοι, ήτανε νέοι ήταν παιδιά κι έτυχε να 'ναι και καλή σοδειά τα βράδυα ξενυχτούσαν στα υπόγεια, στα υπόγεια και σβάρνα ολημερίς στις γειτονιές αχ τα σοκάκια εκείνα κι οι γωνιές σφιχτά που κράτησαν τα τίμια λόγια ήτανε νέοι, ήτανε νέοι ήταν παιδιά κι έτυχε να 'ναι και καλή σοδειά δεν ξέρανε πατέρα μάνα σπίτι, μάνα σπίτι ένα δε δίνει για τον σήμερα παρά δε ρίχνανε δραχμές στον κουμπαρά δεν κράταγαν μεζούρα και διαβήτη ήτανε νέοι, ήτανε νέοι ήταν παιδιά κι έτυχε να 'ναι και καλή σοδειά στίχοι: μάνος αναγνωστάκης10. κάθε πρωί
κάθε πρωί καταργούμε τα όνειρα χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο κάθε πρωί χαιρετάμε τους χθεσινούς φίλους, φίλους, φίλους οι νύχτες μεγαλώνουν, μεγαλώνουν σαν αρμονικές ήχοι καημοί πεταμένα φιλιά ασήμαντες απαρριθμήσεις τίποτα-τίποτα λέξεις μόνο για τους άλλους μα που τελειώνει η μοναξιά στίχοι: μάνος αναγνωστάκης11. μου μιλάτε για κείνον
πως να με νιώσετε όλοι εσείς τι ξέρετε για κείνον κι έτσι θαρρείτε εύκολα μπορώ να τον ξεχάσω μου μιλάτε για κείνον σα να ήτανε κάποιος όπως όλοι εμείς κάποιος μέσα στο πλήθος έφευγε κι ήξερε για που κι όμως χαμογελούσε τι τον περίμενε ήξερε κι όμως χαμογελούσε μου μιλάτε για κείνον σα να πήγαινε κάπου όπως όλοι εμείς κάπου σαν κάθε μέρα πως να με νιώσετε όλοι εσείς τι ήταν αυτός για μένα ήξερε για που πήγαινε κι όμως χαμογελούσε μου μιλάτε για κείνον σα να ήτανε κάποιος όπως όλοι εμείς κάποιος μέσα στο πλήθος μου μιλάτε για κείνον σα να πήγαινε κάπου όπως όλοι εμείς κάπου σαν κάθε μέρα στίχοι: γιάννης νεγρεπόντης12. μη χάνεις το θάρρος σου
μη χάνεις το θάρρος σου εμείς πάντα το ξέραμε πως δε χωράει μέσα στους τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι που στα σπλάχνα τους κοιμούνται τόσοι σκοτωμένοι θα θυμάμαι πάντοτε τα φιλιά σου που κελαησούσαν σαν πουλιά θα θυμάμαι τα μάτια σου φλογερά και μεγάλα σαν δυο νύχτες έρωτα μέσα στον άγριο πόλεμο στίχοι: τάσος λειβαδίτηςτης εξορίας...
βασίλης παπακωνσταντίνου
μίκης θεοδωράκης
1976